Bu opera şarkıcıları ortalama bir sol kroşe atıyor

Organizasyonun basitçe adıyla The Met, Grammy ödüllü caz sanatçısı Terence Blanchard’ın şöhrete yükselen bir boksör olan Emile Griffith’in hikayesini anlatan “Champion” operasının Pazartesi günkü şirket prömiyerinin provasında. yarım yüzyıldan fazla bir süre önce.

Verdi’nin “Aida”sı, Wagner’in “Lohengrin”i ve Puccini’nin “Turandot”u gibi klasik eserlerin cömert prodüksiyonlarıyla tanınan Met, cesur olmak ve tüm olağan boks teçhizatlarıyla dolu gerçek bir ring kenarı gösterisi sahnelemek zorunda. Tanıdık “Bayanlar ve Baylar” girişini yapan, patlayan bir MC’ye kovalar tükürün.

Genç Griffith’i canlandıran bas-bariton Ryan Speedo Green, “Champion” gibi modern bir eserin opera şarkıcıları söz konusu olduğunda klişeleri çürütme hayalini anlattığını söyledi. “Miğferi ve mızrağı olan bir Viking hanımı değil,” diyor.

“Şampiyon” için hazırlanmadan önce hayatında hiç boks yumruğu atmadığını itiraf eden Green, geçen yılın büyük bir bölümünü tam da bunu yaparak geçirdi ve mükemmel sağ kroşeyi nasıl uygulayacağını öğrenmek için bir eğitmenle çalıştı. sol aparkat. Artı, diyetini bir boksörün zayıf ve ortalama rejimine uyacak şekilde ayarladı.

Bu süreçte Green, yaklaşık 240 kiloya kadar 60 kilo verdi ve hayatında ilk kez somon ve yeşil fasulye gibi yiyecekler için bir tat geliştirdi.

“Bir şeye bulanmadıkça daha önce hiç sebze yemedim” diyor.

Kırpmanın da şarkı söylemesine yardımcı olduğu ortaya çıktı. “Sesimi gerçekten değiştirmedi,” diyor, “ama vücudum değiştiği için daha fazla nefese erişebildim, bu da sesle ilgili her türlü olumlu şeye yol açıyor… çoğunlukla çekilecek daha enerjik bir ses var. itibaren.”

The Met’in müzik direktörü Yannick Nézet-Séguin, boks çalışmasını “operanın geleneksel tanımı ile günümüzün gerçekleri arasında bir köprü” olarak adlandırıyor. Met’in genel müdürü Peter Gelb, “Champion” gibi çağdaş operaların, klasikleri umursamayan belirli bir kitlenin beğenisini kazandığını ekliyor.

Gelb, Met’in Blanchard’ın başka bir operası olan “Fire Shut Up in My Bones”un biletlerinin tükendiğini ve diğer yeni eserlerin de benzer şekilde başarılı olduğunu kaydetti. Bu, yıllık yaklaşık 300 milyon dolarlık bir bütçeye sahip, bir pandemik kapanıştan sonra performansları yeniden başlatmasından bu yana seyirci çekmekte bazen zorluklarla karşılaşan, kar amacı gütmeyen bir şirket için bir nimettir. Önümüzdeki sezon Met, repertuarının üçte birini çağdaş operaya ayıracak – en iyi ihtimalle tek bir yeni eser sunabileceği günlerden çok uzak.

olan “Şampiyon” küçük şirketler tarafından sahnelenen Met’e gelmeden önce, işkence görmüş bir figürü içeren duygusal olarak yüklü bir hikaye olmasıyla geçmiş yılların operalarıyla bir şeyler paylaşıyor.

2013 yılında 75 yaşında hayatını kaybeden ABD Virjin Adaları doğumlu Griffith, beklenmedik bir boks şampiyonuydu. Bir zamanlar bir şapka fabrikasında çalışmıştı ve profesyonel hayatı boyunca gey olduğuna dair söylentilerle karşı karşıya kaldı – bu, maçoluğun güdümlü boks dünyasını bir yana, o zamanlar profesyonel sporlarda kabul edilmekten çok uzak bir şeydi.

Hayatının ilerleyen dönemlerinde Griffith, erkekler ve kadınlarla cinsel ilişkiye girdiğini açıkladı. “Artık saklanmak istemiyor” dedi bir gazete köşe yazarı.

Griffith’in kariyeri, 1962’de Küba doğumlu boksör Benny Paret ile karşı karşıya geldiği tek bir maçla tanımlandı. Paret, eşcinsel bir hakaret kullanarak Griffith ile alay etmişti. Bu, Griffith’i daha sıkı dövüşmeye itmiş olsun ya da olmasın, rakibini çok sert yendi Paret’in 10 gün sonra aldığı yaralardan öldüğü – Griffith’in hayatının geri kalanında peşini bırakmadığı söylenen bir şey.

“Şampiyon”da, o uğursuz kavga bir odak noktasıdır. Ve prodüksiyona dahil olanlar, Green’in kendisini Griffith’i oynamak için dönüştürme çabalarının ötesinde, gerçek bir özgünlükle sahnelemeye çalıştıklarını söylüyorlar.

Green’in Met’e Paret rolüyle ilk çıkışını yapan bir bariton olan Eric Greene’de bir boks düşmanı var. Eric Greene, prodüksiyona hazırlanmak için eğitimden de payına düşeni yaptığını söylüyor ve boks antrenmanları sırasında rejiminin arkasındaki ameliyat nedenlerini açıkladığında birkaç kaşını kaldırdığını hatırlıyor.

Spor salonunda “Kesinlikle bir konuşma konusuydu” diyor.

Met, eski bir ağır sıklet şampiyonu olan boks danışmanı Michael Bentt’i aksiyonu sıkılaştırmaya ve daha gerçekçi bir görünüm vermeye yardımcı oldu, ancak darbeler kimsenin yaralanmayacak şekilde sahneleniyor. Bentt ayrıca, herhangi bir yabancı maddeyi tespit etmek için hakemin bir boksör eldivenini koklatma ritüeli gibi önemli boks ayrıntılarını açıklaması için çağrıldı.

Gerçek bir boks koçu tarzında Bentt, şarkıcılara kolay kolay bakmadığını söylüyor. “Doğru ruha sahip bir görev yöneticisiyim” diyor.

Yüzüğün kendisi gerçek anlaşma gibi görünüyor. Set tasarımcısı Allen Moyer, gerçek boks iplerini kullandığından emin olmasına rağmen, aslında normal boyuttan daha küçük olduğunu kabul ediyor. Moyer ayrıca daha açık renkli bir kanvas zemine sahip olmayı seçti, bu yüzden tiyatro aydınlatmasıyla daha iyi çalıştı ve sahneye “gerçek bir canlılık” verdi.

Met genel müdürü Gelb, “Şampiyon” un yeni bir prodüksiyon için finansal yelpazenin alt ucunda yer aldığını ve bunun şirketi tipik olarak 1,5 milyon ila 3,5 milyon dolar arasında herhangi bir yerde çalıştırabileceğini söylüyor. (“Şampiyon” için kesin bir rakam sağlamadı.)

Met’in gerçek boksta bazı kökleri var. Şirket kayıtlarına göre, 1891’de Met, New York City’deki eski evinde boks şampiyonası ve güreş maçlarına ev sahipliği yaptı.

Gelb, Met’in bir asırdan daha uzun bir süre önce profesyonel dövüş için gerçek bir mekan olarak geçmişinden haberdar olmadığını söylüyor. Bis ihtimalini görmedi.

“Met’te sahnede ve sahne dışında her zaman çok sayıda dramatik aksiyon vardır. Boksta sınır çizmeye çalışıyoruz” diyor.